Dogum hikayelerini okuyan dinleyen birisi olarak endişem; uzun sure sancı çekip sezaryen olmaktı. Evet böyle bir durumla karşılaşmaktansa pasa pasa sezaryene gitmeyi tercih ediyordum. Hem normal dogumdan hem de sezaryenden korkuyordum! Yalan yok cani kıymetlilerdenim.
40. Hafta gelip mevcut sureyi doldurunca doktorum bana otur duşun dedi. Bebegin kilosu 3.2 ile3.7 arasi olabilir dedi. Bebek kanala inmemişti. Kanala inmis olsaydi en azindan normal dogum icin teşebbüste bulunabilinirdi. Sezaryene kadar vermistim. 11.12.13 tarihinde kuzu kuzu gidecektim ameliyata. Eve geldigimde ertesi gun bebegimle kavuşacağım diye sevineceğime ben kendi halime acimaya ve korkmaya başlamıştım. Agladim... Kotu hissettim sonucta ilk kez ameliyat olacaktım. Epidural sezaryen istiyordum ama cesareti nereden bulurdum onu da bilmiyordum.
Evde uzun sure bitik durumda gezince silkenip kendime gelmem gerektiğini dusundum. Nasil stresimi azaltirdim? Oysaki ergenlik yıllarından beri beni rahatlatan teknikleri biliyordum. Muzik dinlemek! sevdiğim müzikler eşliğinde ayna karşısında dans etmek benim en güzel stres atma yöntemimdir. Yüksek sesle muzigi uzun sure dinleyemebilirdim. Coldplay, U2 beni kendime getirdi. Ustune muffin yaptim hatta oturdum bir guzel henuz doğmamış kızıma aglaya zirlaya mektup yazdim. Yazi yazmakta rahatlatir beni nitekim.
Evet artik daha hazirdim keyfim yerine gelmisti. Ortaokulda gömleğe yazılan ani yazıları, kirik alcisina yazilan yazilar gibi ruju alip gobegime komik karakterler çizmeye basladim. Esim bu gel-gitli ruh elimi eleştirmeden eslik etti bana. Maymun gobek, esim ve ben bir kac ani fotografi cekildik. Koca göbeğin anısına..
Ertesi sabah en duygusal ani evin kapisini cekerken yaşadım. 2 kisi olarak yaşadığımız ev de hic tanımadığımız, yuzunu ilk defa göreceğimiz bir fındıkla gelecektik.... Hayat iste
Hastaneye gittiğimizde, mavi onlugu giydigimde kendimi iyi hissediyordum. Daha gucluydum ama ameliyat saatine yakin cok heyecanlandim, korktum yine bir suru karmasik duygular icerisinde yoguruldum.
Ameliyata esim de girecekti bu bana kendimi daha iyi hissettiriyordu. Epidural takilacagi zaman ameliyat ortaminda gerginligim ve tirsakligim hat safhadaydi. 2. denemede epidural takildi ve doktorum geldi. Masaya yatmamla birlikte ilk 10 dk icerisinde findik dunyaya geldi. Cigliklari hala kulagimda... Yanagi yanagima degdi zamanki yuzunun ifadesini unutamam...Nitekim sezaryen yolu bana herturlu gorunecekmis cunku bebegin yuz gelisi gelmeye calistigini soyledi doktor. Bu da cok sanci cekip yine sezaryen olmakmis. Korktugum basima gelebilirdi normal dogum icin diretseydim.
Eve geldigimiz zaman lohusa sendromunu hakkini vere vere yasadim. Suan1,5 ay gecti. Fiziksel ve ruhsal olarak kendimi toparladim.
Anneligin muhtesem bir duygu oldugunu ayni zamanda buyuk bir sabir gerektirdigini ogrendim. Hamilelik zamani anneyken prensip edinmeyi dusundugum mevcut kisiligini unutmayan anne olma profilini surduruyorum. Kendi hayatima da cocugumun hayatina da saygi duyuyor, bireyselligimizi onemsiyorum.
Dogum icin tercih ettigim Maslak Acibadem hastanesinden cok cok memnun kaldigimi belirtmek isterim. Ilgi ve alaka premium seviyede.
Susleme islerinde, kocalarinin eslerine oyalansin diye actigi organizasyon firmalarindan uzak durmak lazim cunku burunlari kaf daginda is yapiyorlar, hizmet sifir.
Bir sonraki postta catlak ve kilo mevzularini ele alacagim.
Ha bu arada annelerin kiymetleri bilinmeli, haklari odenemez..
Anne olunca anlarsin diyenler hakli.. Anne olunca anladim..
