 |
| Photo from Pinterest |
Bizim ülkemizde insanlar birbirlerine bakmayı sever. Toplumca bakarız; dikkat çekene, farklı olana, güzel olana, çirkin olana. Özellikle kadınlar yapar bunu bırakın erkeklerin kadınları süzmesini en fena en acımasız bakışlar bir kadından diğerine gider. İsterseniz Nişantaşında gezin isterseniz Bayrampaşa'da. Avrupa ülkelerinde bu tarz tablolara rastlamak pek mümkün değil .Medeniyetin ölçütüdür bir nevi toplumdaki insanların birbirini süzmesi.
Gelelim asıl konuya, kadınlar acımazsızca birbirlerini süzerken ve eleştirirken hamileyken dikkatimi çeken bir şeyden bahsetmek istiyorum. Kadın dayanışması!
Evet yanlış okumadınız "Kadın Dayanışması" hamileliğim de aldığım iltifatlar, özel ilgi ve muamelenin hemen hemen bir çoğu kadınlardan hatta tanımadığım kadınlardan geldi. Koca göbeğimi gördüğü halde üzerime üzerime yürüyüp yol vermek zorunda kaldığım ülkemin kaba saba erkekleriyle çok karşılaştım.(eğitimli eğitimsiz kriter değil ) Evet bir gerçek var ki erkekler hamilelikten bir şey anlamıyor. Evet bizdeki o hormon kokteyl'inin binde birini yaşatacak bir hormonları yok. Babalık hormonu olmalıymış bence!
Normalde kadınlar öcü gibi gösterilir. İş hayatında evlenmemiş kadın yöneticilerin evli ve çocuklu kadın çalışanlara karşı zulmü şehir efsanesi gibi dolaşır.( Cümlemizin böyle insanlarla karşılaşmamasını temenni ediyorum). Yani kadınların bu denli öcü olduğu/gösterildiği bir toplumda, ne diyeyim bu tersine durum ve ilgiyi görmek mutlu etti beni. ..
Şimdi ofiste bir araya gelmiş fiskos yapan anneleri çok iyi anlıyorum. Aynı dili konuşmanın vermiş olduğu bir dayanışma, haz onlarınkisi.
Aslında düşünüyorum da bizim toplumumuzda kadın dayanışmasının çok daha fazla olması gerekiyor... Aslında birbirimize haksızlık ediyoruz belki zaman zaman. Oysaki çok ortak noktalarımız var. Sadece duyarlı ve anlayışlı olmak yerine uzak kalmayı tercih ediyoruz.
